ಆ ಎರಡು ಕವನಗಳು :~

ಗೆಳತಿಗೆ.....

ದೂರವಾಗಬಲ್ಲೆ ನೀ ಗೆಳತಿ

ನನ್ನ ಸಾಮಿಪ್ಯದಿಂದ ಮಾತ್ರ.

ದೂರವುಳಿಯಲಾರೆ ನೀ ಗೆಳತಿ

ಎಂದೆಂದೂ ನನ್ನ ಹೃದಯದಿಂದ

ಬಾನಲ್ಲಿ ಇರುವವರೆಗೆ-ನಕ್ಷತ್ರ||

ಜೊತೆಯಾಗಿರಲು ನನ್ನ ನೀ ಗೆಳತಿ,

ಕಾಲ ಬಿಡದಿರಬಹುದು ಈಗ.

ಚಿಂತಿಸದಿರು ನಾ ಮರೆಯಲಾರೆ

ನಿನ್ನ, ನೀ ಜೊತೆಗಿಲ್ಲವೆಂದು

ಈ ಭುವಿ-ರವಿ-ಚಂದ್ರರಿರುವಾಗ||

ನೀ ನನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇರುವೆ

ನನ್ನೆದೆಯ ಗೂಡಿನಲಿ ಭದ್ರವಾಗಿ.

ನನ್ನಾಣೆ, ನಿನ್ನಾಣೆ ಗೆಳತಿ ನೀ ಎಂದೂ

ನೀನಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವೆ, 'ಇದು ಖಂಡಿತ'

ಒಡೆವವರೇಗೆ ನನ್ನೆದೆ ಛಿದ್ರವಾಗಿ||

ಜೊತೆಯಾಗಿರಲು ಬಿಡದು ಮುಂದೆ

ಈ ಸಮಾಜದ ದುರ್ನೀತಿ-ರೀತಿಗಳು.

ಅವಕರ್ಥವಾಗದು-'ಸ್ನೇಹದ ಬೆಲೆ'

ಜಾತಿ-ನೀತಿ-ಸಂಪತ್ತುಗಳೇ, ಅವಕೆ

ಕಾಣಿಸುವುದು-ಹಗಲಿರುಳು||

ಕೊನೆಗರ್ಥವಾಯಿತು ಗೆಳತಿ,

ನನಗೀ ಲೋಕದ ಕುರುಡು-ಸತ್ಯ.

ಪ್ರಳಯವಾದೀತು ಜೊತೆಯಿರಲು

ನಾವು, ನಾ ಭುವಿಯಾಗಿರಲು

ನೀ ತಾರೆಯಾಗಿರಲು ನಿತ್ಯ||

ಗೆಳತಿ ನಾನರಿಯೆ, ನೀ ಹೇಗೆ ನನ್ನಿಂದ

ದೂರ-'ಉಳಿಯ'ಬಲ್ಲೆಯೆಂದು.

ನಾ ಬೆಂಕಿಯಾಗಿ, ನೀ ನೀರಾಗಿರಲು,

ಬಹುಶಃ ನಾವು ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದು,

ಆಗ ನಾನಿಲ್ಲದಾಗಬಾರದೆಂದು||

ನೀ'ನೊಂದು' ದಡವಾಗಿರಲು

ನಾನೊಂದು ದಡವಾಗಿರುವುದೆಂತು?

ಆದರೂ ದಡಗಳೊಂದಾದರೆ

ನಡುವೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನದ

ನದಿ ಹರಿಯುವುದೆಂತು?||

ಚಂದ್ರ ಸಮುದ್ರಕ್ಕಿಳಿಯದ

ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸ್ನೇಹವಿಲ್ಲವೇನು?

'ಆತನಿಳಿದು ಬರಲಿಲ್ಲ'ವೆಂಬ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ

ಆತ ಬರುವುದ ನೋಡಿ, ಅದು

ಉಕ್ಕುವುದ ಮರೆತಿರುವುದೇನು?||

ನಿನಗಿದು ವಿಚಿತ್ರವೆನಿಸಬಹುದು-

ಆದರೂ ನನ್ನ ಸಲಹೆಯಿದು,

ನಾ ಒಳಿತೆಸಗಿದೊಡೆ, ನೀನೂ

ಒಳಿತೆಸಗು, ಸ್ವರ್ಗವೆಂಬುದಿರೆ

ಅಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾಗಿರಬಹುದು||

ನಿನಗಿದು ಬಲು ಕಠಿಣವಿರಬಹುದು,

ಆದರೂ ನನ್ನ ಮನ ಬೇಡುತಿಹುದು.

ನಾ ಕೆಡುಕೆಸಗಿದೊಡೆ, ನೀನೂ.....

ಕೆಡುಕೆಸಗಲಾರೆಯಾ..?! ನರಕವಿದ್ದರೆ

ಅಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಜತೆಗಿರಬಹುದು||

ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ಜನ್ಮವಿರೆ ಗೆಳತಿ,

ನೀ ಗಂಡಾದರೆ, ನಾ ಗಂಡಾಗುವೆನು.

ನಿನ್ನ ನೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ, ಮತ್ತೆ

ಜನಿಸುವೆನು, ದೂರಹೋಗದುಳಿವೆ

ಪ್ರಾರ್ಥಿಸು(ವೆ) ದೇವರಿರುವನು||

ಗೆಳತಿಯ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ.....

ಓ ಗೆಳತಿ,

ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ

ಸುಂದರದಿನಗಳ

ಬರುವುದು

ನೆನಪು

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಗು

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಜಗಳ

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹುಸಿ

ಮುನಿಸು

ಈಗ ನೀನು

ಹತ್ತಿರವಿಲ್ಲ

ಆದರೂ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ-

ನೀನು ಹಿಂತಿರುಗಿ

ಬರುವೆಯಲ್ಲ?

ನಿನಗೆ ನೆನಪಿದೆಯಾ

ಗೆಳತಿ

ನಾವು ಸುತ್ತಾಡಿದ

ಸ್ಥಳಗಳು

ಎಷ್ಟೊಂದು ಮಧುರ

ಆ ದಿನಗಳು.

ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹ ನೋಡಿ

ಎಷ್ಟು ಜನ

ಕರುಬಿದ್ದರು

ಎಷ್ಟು ಜನ

ಅನುಮಾನದ

ಬಹುಮಾನ

ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು.

ಬಹಳಷ್ಟು

ಜನ ಪ್ರೇಮದ

ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿದ್ದರು.

ಈ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ

ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣಿನ

ಸ್ನೇಹ ಸಂಬಂಧ ತಿಳಿಯದು

ಗೆಳತಿ

ಅದಕ್ಕೆಂದೂ ಕಾಣುವುದು

ಬರೇ ಪ್ರೇಮ-ಕಾಮ.

ಅದೇನಿದ್ದರೂ ನೋದುವುದು

ಒಂದೇ ರೀತಿ....

ಯಾರು ಏನೇ ಅನ್ನಲಿ,

ಅಂದುಕೊಳ್ಳಲಿ...

ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹ

ನಿತ್ಯ ನೂತನ

ನಿತ್ಯ ಚೇತನ

ಅದೇ ನನ್ನ ಜೇವನಕ್ಕೆ

ಸ್ಪೂರ್ತಿಯ

ಸಿಂಚನ.

ಮೇಲಿನೆರಡು 'ಕವನ'ವೆನ್ನಿಸುವವುಗಳನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಓದಿನೋಡಿ, ಕವನದಲ್ಲೇನು ವಿಶೇಷವಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಗೀಚಿದ್ದು ನನ್ನ ಪ್ರಥಮ ಪದವಿಯ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಏನೋ ಹಳೇ ಪುಸ್ತಕಗಳೆಡೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಳೆಯೊಂದು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಆ ಎರಡು ಕವನಗಳಿದ್ದುವು- ಒಂದು ನಾನು ಬರೆದುದು, ಎರಡನೆಯದ್ದು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನದ್ದು, ಎರಡೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಒಂದನ್ನೊಂದು ನೋಡದೇ ಪೂರ್ಣ ಸ್ವಂತವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದುವಾದರೂ, ಎರಡರದ್ದೂ ಮೂಲಸಾರ ಒಂದೇ, ವಿಷಯವೂ ಒಂದೇ ಅದನ್ನಾತ ತೋರಿಸಿದ್ದಾಗ ನಾನು ಗರಬಡಿದವನಂತೆ ನಿಂತಿದ್ದೆ ಆದಿನ, ನನ್ನದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಆತನ ಕವನವೇ ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟವಾಯಿತು........ ಅಂದ ಹಾಗೆ ಇದು ನನ್ನ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಕವನ.

ಅಂದಹಾಗೆ ಅವನೂ ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನ ಅದೇ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಪೋಣಿಸಿದ ಮೇಲೆ, ನಾನು ಕೆಳಗೆ ಬರೆದಿದ್ದೆ...

“ವ್ಯತಾಸ ಇಷ್ಟೇ.... ನಂದೊಂತರಾ ಪಲಾಯನ ಧೊರಣೆಯಾದರೆ... ನಿಂದೊಂತರಾ daringness ಕಣೋ..”